της Ι. Κασίμη
Κατά ατυχή σύμπτωση, οι σημαδιακοί εορτασμοί τής επετείου τής Ελληνικής Επαναστάσεως (100, 150 και 200 χρόνια) συνέπεσαν σε κρίσιμες περιόδους τής νεότερης Ιστορίας μας. Η άνοιξη του 1921 βρήκε τον Ελληνικό Στρατό να εξαπολύει επίθεση για την κατάληψη τής Άγκυρας, με τα ολέθρια αποτελέσματα που ακολούθησαν. Τα 150 χρόνια εορτάστηκαν το 1971, με την Ελλάδα στο «γύψο» και την ελευθερία σε περιστολή. Εφέτος, εορτάζουμε τη διακοσιοστή επέτειο τής Ελληνικής Επανάστασης, εν μέσω μίας ολέθριας πανδημίας, η οποία απειλεί τις ζωές μας και έχει προκαλέσει τον περιορισμό των ελευθεριών μας. Συνάμα η Τουρκική επιθετικότητα έχει κορυφωθεί και αυτά συμβαίνουν ενώ οι Έλληνες έχουμε δοκιμαστεί από μία βαθιά, δεκαετή οικονομική και κοινωνική κρίση.
Οι επαναστάτες τού 1821, με οργάνωση (Φιλική Εταιρεία) και με πίστη στον αγώνα τους, τον οποίο δεν ευνοούσαν η διεθνής συγκυρία (Ιερά Συμμαχία) και ο συσχετισμός των αντιπάλων δυνάμεων και παρά τις αποτυχημένες επαναστατικές προσπάθειες του παρελθόντος, με πιο πρόσφατη τα Ορλωφικά και τη σφαγή των Ελλήνων από τους Οθωμανούς που ακολούθησε, αφουγκρασθέντες τα κελεύσματα τής Αμερικανικής και της Γαλλικής Επανάστασης, ξεσηκώθηκαν κατά των επί τέσσερις αιώνες κατακτητών τους, με σκοπό τη δημιουργία ενός ευνομούμενου και δίκαιου Κράτους, το οποίο θα εξασφάλιζε τις βασικές ανθρώπινες ελευθερίες στους πολίτες του.
Η Ελληνική Επανάσταση του 1821 έχει σελίδες δόξας, αυτοθυσίας και ηρωισμού. Από την άλλη, έχει και πολλές μαύρες σελίδες, τις οποίες συνέγραψαν η διχόνοια, ο άκρατος εγωισμός, ο τοπικισμός, η δίψα για εξουσία και εύκολο πλούτο.
Στο τέλος, όλες οι αντιξοότητες ξεπεράστηκαν και η Ελλάδα, στο πέρασμα των δύο αιώνων που μεσολάβησαν από τη σύστασή της, κατάφερε να τριπλασιάσει την εδαφική έκτασή της, να δεκαπλασιάσει τον πληθυσμό της, μα το κυριότερο, έχει καταφέρει διαχρονικώς ν’ αποτελεί πυλώνα Δημοκρατίας και Ειρήνης στη νοτιοανατολική Μεσόγειο και στην Ευρώπη και να είναι πάντα παρούσα, για να υπενθυμίζει με τον πολιτισμό της και τη στάση της πως «ό,τι είναι ο νους και η καρδιά για τον άνθρωπο, είναι και η Ελλάδα για την οικουμένη» (Γκαίτε).
Η εφετινή επέτειος δεν θα εορταστεί κατά τα ειωθότα, με παρελάσεις, σχολικές γιορτές, απαγγελίες ποιημάτων, ανακρούσεις εμβατηρίων κ.λπ. Από την άνεση που μας παρέχουν οι οικίες μας, έχουμε την ευκαιρία να σκεφτούμε ότι η Ιστορία τής Ελληνικής Επανάστασης του 1821, ανάμεσα σε άλλα, μας διδάσκει ότι, ως λαός, μεγαλουργούμε και γινόμαστε παράδειγμα για την Υφήλιο, όταν ομονοούμε και συντασσόμεθα για την επίτευξη ενός στόχου ή την προάσπιση της Πατρίδας μας. Απεναντίας, η εσωστρέφεια, ο εγωισμός, τα πολιτικά πάθη και οι διχόνοιες μάς έχουν οδηγήσει σε εθνικές καταστροφές και οικονομικές πτωχεύσεις. Επίσης, η εφετινή επέτειος είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να επανεκτιμήσουμε το υπέρτατο αγαθό τής Ελευθερίας, την οποία απολαμβάνουμε στη χώρα μας, χωρίς όμως αυτή να είναι πάντοτε δεδομένη, αφού υπόκειται σε ορατούς και αόρατους κινδύνους. Διακόσια έτη μετά, ο αόρατος εχθρός τού συνεχώς μεταλλασσόμενου κορανοϊού θα νικηθεί, αν ως λαός επιδείξουμε πνεύμα ομαδικότητας, αλληλεγγύη, σύνεση, γενναιότητα, υπευθυνότητα και υπακοή στους Νόμους και η όποια έξωθεν επιθετικότητα θα καμφθεί με τη διάδοση του μηνύματος ότι, ως λαός, εμφορούμαστε από ομοψυχία, αγωνιστικό φρόνημα για την υπεράσπιση των ελευθεριών μας και ότι «ο ιερός τη πατρίδος έρως εμφωλεύει εις την καρδίαν». Για να συνεχίσει ο Ρήγας Φεραίος: «και η καρδία δεν γηράσκει ποτέ.» Το ίδιο νέα και ακμάζουσα, παρά τα 2.500 χρόνια Ιστορίας της τυγχάνει και η Ελλάδα, η οποία δεν υπομένει ζυγό. Για λίγο καιρό ξαποσταίνει και ξανά προς τη δόξα τραβά!