του Π. Μνηματίδη
Διαβάσατε σε προηγούμενη ανάρτηση (πατήστε εδώ), για τον ήρωα Καραγκούνη Χαράλαμπο, ο οποίος, το έχασε τη ζωή του στην Κύπρο, στην οποία μετέβη από το Λουτράκι, για να υπερασπιστεί την εθνική της κυριαρχία.
Δεν ήταν ο μόνος. Ανάμεσα στους Έλληνες αγνοούμενους, των οποίων τα οστά βρέθηκαν και επιστράφηκαν, πριν λίγες ημέρες στην Ελλάδα, ήταν και ο Δημήτριος Θανόπουλος. Μόλις 20 ετών κατατάχθηκε στον ελληνικό στρατό και, στις 12 Ιουλίου 1974, ξεκίνησε από το Λουτράκι για την Κύπρο, όπου έφτασε στις 3 το πρωί της 20ης Ιουλίου 1974. Στις 6 π.μ. της ίδιας ημέρας, ξεκίνησε ο πόλεμος και στις 22 Ιουλίου 1974, χάθηκαν τα ίχνη του. Εθεωρείτο αγνοούμενος για πολλά χρόνια, έως ότου βρέθηκαν τα οστά του σε ομαδικό τάφο και ταυτοποιήθηκαν με τη διαδικασία του DNA.
Διαβάστε, όμως, με ποιον τρόπο το ελληνικό κράτος υποδέχθηκε τους στρατιώτες που επέζησαν και επέστρεψαν, στην Ελλάδα, όπως τον περιγράφει Πέτρος Παπαπολυβίου, Αναπληρωτής καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Κύπρου:
“Όσοι επέζησαν, επέστρεψαν ατμοπλοϊκώς στην Ελλάδα, την 1η Δεκεμβρίου 1974. Αποβιβάστηκαν στο λιμάνι των Κεχριών, στην Κόρινθο. Οι μόνοι εκπρόσωποι της ελληνικής πολιτείας που τους υποδέχθηκαν ήταν οι υπάλληλοι του τοπικού τελωνείου, που δοκίμασαν να κάνουν έλεγχο στα σακίδια των ανδρών για αφορολόγητα τσιγάρα (!), εξαγριώνοντάς τους… Σε μια άλλη αίθουσα, στο Λουτράκι, τους περίμεναν οι αποσκευές τους, που τις είχαν αφήσει στις 20 Ιουλίου στο αρματαγωγό «Λέσβος». Αρκετές από αυτές είχαν κόκκινη ένδειξη: σημάδι ότι οι κάτοχοί τους δεν θα επέστρεφαν ποτέ από την Κύπρο…”